Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

                                                          Τα καταπιεσμένα μου  "γιατί"


      Αγναντεύω την θάλασσα και είναι η πρώτη φορά που δεν το χαίρομαι...
Πίσω από το χαμόγελο που δείχνω κρύβεται πολύ θλίψη κι άπειρα δάκρυα...
Για να το δει κανείς πρέπει να με ψάξει σε βάθος εξονυχιστικά. Ευτυχώς για μένα δεν θα το παρουν χαμπάρι γιατί είμαι καλή ηθοποιός.
      Το τι έχω είναι κάτι που θέλω να το κρατήσω μόνο για μένα.
Αποκαλύπτω τα συναισθήματά μου σε αυτές τις γραμμές ...και στη θάλασσα που ξέρω ότι τα κύματα θα πάρουν το μυστικό μου μακριά.
     Θέλω να ουρλιάξω για να εκτονωθώ αλλά τα ανείπωτα ουρλιαχτά της κομματιασμένης μου ψυχής δεν θα αποφορτίσουν ούτε για λίγο τον πόνο που νιώθω να με καίει.
     Κάποιες φορές αναρωτιόμαστε, οι άνθρωποι, γιατί κάποιες καταστάσεις να συμβαίνουν έτσι κι όχι αλλιώς... γιατί πράγματα που λαχταράμε και φαινομενικά τα δικαιούμαστε να μας τα παίρνουν βίαια .... γιατί να πληγωνόμαστε ενώ δεν φταίμε...
      Η απάντηση συνήθως σε αυτά τα ερωτήματα είναι, γιατί πολλές φορές προσπερνάμε κάποια πράγματα/δυσκολίες και συνειδητά αποφεύγουμε να δούμε  ό,τι δεν μας συμφέρει, ωραιοποιώντας έτσι μια κατάσταση. Δεν ξέρουμε με τον καιρό πώς θα έρρεαν τα πράγματα αν πήγαιναν όπως τα επιθυμούσαμε.
     Ο λαός λέει "κάθε εμπόδια για καλό", " Όταν κλείνει μια πόρτα ανοίγει ένα παράθυρό', "τα καλύτερα έρχονται", " όλα για κάποιο λόγο γίνονται", "Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελα" κλπ
......Πόσο σωστά είναι όλα, αλλά πόσο δεν με αγγίζουν αυτή την ώρα κάθε είδος συμβουλές και προτροπές...
     Συνειδητοποιώ ότι όνειρα και λαχτάρες μιας ζωής, μέσα σε μια στιγμή, γκρεμίστηκαν και ποδοπατήθηκαν σαν τα καστράκια που φτιάχνουμε στην αμμουδιά αυτής της παραλίας.
Αυτή η συγκεκριμένη παραλία είναι το μέρος που άρχισαν να διαδραματίζονται όλα...... και τώρα, σε αυτήν επέστρεψα για να θάψω το παρελθόν μου!
      Το ταξίδι μου εδώ, αυτή την φορά δεν είναι για ψυχαγωγικούς λόγους.
Ήρθα ελπίζοντας να αντιμετωπίσω την ζωή μου από την αρχή, αφήνοντας πίσω ό,τι είχε συμμαδέψει  την πορεία μου 20 ολόκληρα χρόνια.
     Ελπίζω να τα καταφέρω ώστε να μην πληγώσω ανθρώπους που δεν φταίνε.
Το μόνο που έχω να πω κλείνοντας είναι ότι "η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει" .... Θα έρθει η στιγμή που όσοι μας πλήγωσαν, μας έπαιξαν ή μας μαχαίρωσαν πισώπλατα θα βρουν την συμπεριφορά και τα έργα τους μπροστά τους!
     Μόνο που αντί να χαρώ με την "κατάντια" τους,  θα κλαίω μαζί τους!
....Γιατί όταν αγαπάς αληθινά θες ο άλλος να είναι καλά .... ακόμα κι αν είναι μακριά σου!