Πονάνε οι σιωπές...
Γεννούν "γιατί" και κλέβουν χαμόγελα.
Γεμίζουν με σκέψεις, που όσο και να θες να τις ωραιοποιήσεις δεν σου το επιτρέπουν.
Είναι ύπουλες, γιατί θέλουν να κλέψουν τη χαρά σου.
Είναι πονηρές, γιατί προσδοκούν να σπείρουν διχόνοια.
Ακόμα και όταν δεν υπάρχει κακή αφορμή για αυτές, εκείνες λες και τρέφονται από τις αμφιβολίες που σου προκαλούν.
Σαν αγκαθάκια φυτρώνουν μέσα σε όμορφα λουλούδια, που όταν πας να τα χαϊδέψεις εκείνες με έπαρση σε τσιμπάνε για να πονέσεις.
Πόσο εύκολο είναι να τις προσπεράσεις χωρίς να αγγίξουν την ψυχή σου?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου